Σκεφτόμουν τις προάλλες πόσα έχουμε περάσει...
Γέλασα όταν σε πλήγωσα. Έκλαψα όταν σου χαμογέλασα. Μετρημένες στιγμές, λίγες.
Πάντως ακόμα θυμάμαι την μέρα που γνωριστήκαμε.
Από τότε μου άρεσες, φρικτά πολύ!
Αυτές τις μέρες που μας χωρίζουνε δρόμοι
θέλω να έρχεσαι συχνά στον ύπνο μου
Να 'ρχεσαι πιο συχνά με αερόστατο, με ξύλινο τρενάκι, με αεροπλάνο,υπερωκεάνιο,
με τα πόδια...
Κάθε βράδυ να 'ρχεσαι με ρούχα ή χωρίς
να ζούμε το όνειρο στα στενά της πόλης .
να μιλάμε για όλου του κόσμου τα περίεργα
για ό,τι τριγυρίζει το νου μας ...
και να περπατάμε μεσάνυχτα στην άδεια πόλη
πολλές φορές χωρίς να μιλάμε για τίποτα σοβαρό
τί ωραία που είναι όταν κάνουμε όνειρα,κοινά ...
χωρίς να ξέρουμε το αύριο,χωρίς να λογαριάζουμε κανέναν
σαν να σταματάει η γη κάθε φορά που μου μιλάς...
να 'ρχεσαι πάντως...
έλα ...
Και μπορούμε να γίνουμε ο,τι θέλεις
θέλεις θα γινόμαστε ακροβάτες,
ηθοποιοί σε θίασο πλανόδιο;;;
έλα...
Μόνο να έρχεσαι στον ύπνο μου κάθε νύχτα
Τ' άλλα θα στα πω στο αύριο
Γιατί τα όνειρα σαν τα θαύματα είναι
Βγαίνουν αληθινά μόνο αν τα πιστεύεις....
*ΣΟΥΣΑΜΙ ΑΝΟΙΞΕ να λεώ ...
και να μπαίνω στο όνειρο σου...
και να μπαίνω στο όνειρο σου...
(Για σένα που σε χρειάζομαι.
Για σένα που είσαι τα πάντα.
Για σένα που δεν ξέρω αν αξίζεις, αλλά ελπίζω.
Για σένα που δεν γνωρίζω,αλλά σ'αγαπάω.
Για σένα που χωρίς εσένα είμαι κενή.)
