"Είναι κάτι άνθρωποι, που οι μέρες τους έρχονται και φεύγουν, χωρίς ν' αφήσουν πίσω τους ένα σημάδι. Μια μυρωδιά. Έναν ήχο. Είναι κάτι άνθρωποι σαν τα έπιπλα που τα σκεπάζουν οι νοικοκυραίοι μ' άσπρα σεντόνια, λίγο πριν εγκαταλείψουν το σπιτικό. Ψέματα;"
"Ό,τι αγκαλιάζω δυνατά, μου φαίνεται πως το πνίγω.."
Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010
ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ !
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΜΠΟΥΚΙ
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
Ανακάλυψες ξαφνικά, πως ο κολλητός σου σου την έφερε .
Πως , τόσα χρόνια σου πουλούσε φύκια για μεταξωτές κορδέλες;
Πώς να παρηγορηθείς ? ρωτάς εμένα ??
ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΟΥ ΒΑΖΕΙΣ ΦΙΛΕ!
Μήπως έχω παρηγορηθεί εγώ ;
Πήγαινε μια βόλτα στο ζωολογικό κήπο.Πάντα κάνει καλό .
Δεν αντιμετωπίζω την περίπτωση σου σοβαρά ;
Καλέ τι μας λες !!!
Εν πάση περίπτωση , ξέρω πως νιώθεις.
Πόνο ,οργή ,αμηχανία, φόβο!
Κλείστηκες στο καβούκι σου και ξερογλύφεις το πάθημά σου .
Καιρός να λήξει πια το πένθος ,δε νομίζεις;
Έχε υπ’ όψη σου ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στους ωραίους !
Αγάπησε λιγάκι πιο πολύ τον εαυτό σου . του αξίζει !
(και να σου πω και κάτι στ’ αυτί ; Μην επικαλεστείς ,εκείνο το τετριμμένο <<δάσκαλεπου δίδαξες>> κλπ… Βαρέθηκα να το ακούω)