"Είναι κάτι άνθρωποι, που οι μέρες τους έρχονται και φεύγουν, χωρίς ν' αφήσουν πίσω τους ένα σημάδι. Μια μυρωδιά. Έναν ήχο. Είναι κάτι άνθρωποι σαν τα έπιπλα που τα σκεπάζουν οι νοικοκυραίοι μ' άσπρα σεντόνια, λίγο πριν εγκαταλείψουν το σπιτικό. Ψέματα;"
"Ό,τι αγκαλιάζω δυνατά, μου φαίνεται πως το πνίγω.."
Πέμπτη 7 Απριλίου 2011
ανάλογα το εξω.συνήθως η ετοιμασία ξεκινά με την φράση "δεν έχω τί να φορέσω".
Χαμογελάς;
Γιατι, κακό είναι; γελάω πιο συχνά απ' όσο χαμογελώ.
Κλαις;
Ε, κυλάει κανά δακρύ κάπου-κάπου.
Αυτή τη στιγμή σου λείπει κάποιος;
να 'ταν μοναχά ένας(?)
Ξέρει κανείς πως κοιμάσαι τα βράδια;
Ξέρει, ξέρει.
Το πρωί δεν μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι;
καλωδιωμέννη με έχεις;
Ξέρεις να επιδιορθώνεις ζωές;
Μάλλον, αρκεί να μην είναι η δική μου.
Χαμογελάς;
Επαναλαμβάνεσαι! Βλαμμένος είσαι;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)