"Είναι κάτι άνθρωποι, που οι μέρες τους έρχονται και φεύγουν, χωρίς ν' αφήσουν πίσω τους ένα σημάδι. Μια μυρωδιά. Έναν ήχο. Είναι κάτι άνθρωποι σαν τα έπιπλα που τα σκεπάζουν οι νοικοκυραίοι μ' άσπρα σεντόνια, λίγο πριν εγκαταλείψουν το σπιτικό. Ψέματα;"
"Ό,τι αγκαλιάζω δυνατά, μου φαίνεται πως το πνίγω.."
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μου αρέσει τόσο πολύ αυτό το τραγούδι.. ειδικά στο ρεφρέν έχω ιδιαίτερη αδυναμία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ...
πριν λίγες μέρες το άκουσα και έφαγα τρελό κόλλημα....
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είναι περίεργο...
ένα τόσο παλιό τραγούδι και δύο τουλάχιστον άνθρωποι που το ακούνε αυτές τις μέρες...
πόσο κοντά μπορεί να είναι οι ζωές των ανθρώπων τελικά?
σε μερικά θέματα η ζωές όλων μας ταυτίζονται !
ΑπάντησηΔιαγραφήτί ωραία !! κόλλημα με το τραγούδακι <3