.....
Εγώ μόνο να κρύβομαι ήξερα καλά !
Να κρύβομαι και να φεύγω(να διαφεύγω είναι μάλλον το σωστό)
Πώς μπορώ να δώσω ευκαιρίες σε άτομα όταν το μόνο που ήθελα ήταν να ξεφευγω?
Η αγάπη θέλει άλλο χειρισμό.Θέλει να της στρώσεις μέσα σου να χουλιάσει.Να αφεθείς,να χαλαρώσεις,να την εμπιστευθείς!
Εγώ όσους με νοιάστηκαν τους είχα πάντα να στέκονται στο κατώφλη της ψυχής μου και να περιμένουν μες στο κρύο,στη ζέστη...μέρα νύχτα!
Να ξεροσταλιάζουν στο έμπα της ψυχής μου αμήχανοι,να τρώνε τα νύχια τους.
Πώς άλλωστε έναν έρωτα καινούργιο μπορείς να ντύσεις μ'ένα φόρεμα που άφησε πίσω του κάποιος περαστικός;
Δε μου είπε κανείς οτι πρέπει να κανω <<ψιτ ψιτ>> για να περάσει η αγάπη μέσα,να της κλείσω το μάτι για να καταλάβει πως την έχω ανάγκη!
Και ετσι,εγώ και η αγάπη δε φιληθήκαμε ποτέ στο στόμα.Δεν αγκαλιαστήκαμε ποτέ.Το μόνο που ήξερα ήταν να την φαντάζομαι,να την ονειρεύομαι,να την καρτεράω στην πορτα μου με ενα κόκκινο μακρύ φουστάνι...ήταν αυτο το νεύμα.
Αλλά χωρίς εκείνο το νευματάκι?Χωρίς εκείνο το <<ψιτ ψιτ,έλα μέσα>>;Γίνεται δουλειά;
Πως μπορείς να βρεις την αγάπη μέσα στα σκόρπια βλέματα των άλλων;Πώς να την βρεις που φευγει πριν καλα τελείωσει η παράσταση;Υπάρχει άραγε υπερβατική αγάπη;Αυτη που ντύνει την καρδιά με κόκκινο βελούδο,αυτή που διώχνει τους σκορπιούς απο τη σκέψη,αυτή που ξεπερνάει τα "πρέπει"και τα "δεν"...αυτή που δε βγαίνει απ'το στόμα αλλα ξεχύνεται από την αφή και την ανάσα.Τελικά είμαι όπως με λες...αλλόκοτη,περίεργη.Με ρώτησες:ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ?
Τί να σου έλεγα;Πως προτιμούσα την μοναξιά μου;Θα χιχίριζες πιο δυνατά.Πως τον έρωτα τον θέλω μόνο για να κρατά ένα σφυρί να μου τσακίσει το κρανίο?Εκεί είναι που θα μου έδινες και μια μούτζα!Τί να σου έλεγα?πως ήθελα να χωθώ στην κουβέρτα μου και να βάλω τα κλάματα;
πως δεν ήξερα τί ήθελα;Εγώ δεν έμαθα ποτέ στη ζωή μου τί ακριβως ζητώ.Ίσως όλα,ίσως τίποτα...ίσως εμένα που είχα κλειστεί μέσα σε ένα στρείδι,προσπαθώντας μάταια ν'ανακαλύψω το μαργαριτάρι .
"...εγώ δε ζώ εδώ..ζω όπου ξεχνιέμαι ...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου