"Είναι κάτι άνθρωποι, που οι μέρες τους έρχονται και φεύγουν, χωρίς ν' αφήσουν πίσω τους ένα σημάδι. Μια μυρωδιά. Έναν ήχο. Είναι κάτι άνθρωποι σαν τα έπιπλα που τα σκεπάζουν οι νοικοκυραίοι μ' άσπρα σεντόνια, λίγο πριν εγκαταλείψουν το σπιτικό. Ψέματα;"
"Ό,τι αγκαλιάζω δυνατά, μου φαίνεται πως το πνίγω.."
Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009
Μ'αυτή την τόση βιάση μου,να ξεκινώ από το τέλος, έχανα πάντα, η ηλίθεια , τη μαγεία της αρχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου