"Είναι κάτι άνθρωποι, που οι μέρες τους έρχονται και φεύγουν, χωρίς ν' αφήσουν πίσω τους ένα σημάδι. Μια μυρωδιά. Έναν ήχο. Είναι κάτι άνθρωποι σαν τα έπιπλα που τα σκεπάζουν οι νοικοκυραίοι μ' άσπρα σεντόνια, λίγο πριν εγκαταλείψουν το σπιτικό. Ψέματα;"
"Ό,τι αγκαλιάζω δυνατά, μου φαίνεται πως το πνίγω.."
Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009
Κι όταν σε ρώτησα , μια νύχτα , τι 'μαι για σένα, σκέφτηκες λίγο και μ'απάντησες αδιάφορα,χαζεύοντας μια πεταλούδα που είχε παγιδευτεί στο φως της λάμπας σου. <<Τι είσαι,είπες;...Μια νυχιά , στο τίποτα της ζωής μου>>.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου