"Είναι κάτι άνθρωποι, που οι μέρες τους έρχονται και φεύγουν, χωρίς ν' αφήσουν πίσω τους ένα σημάδι. Μια μυρωδιά. Έναν ήχο. Είναι κάτι άνθρωποι σαν τα έπιπλα που τα σκεπάζουν οι νοικοκυραίοι μ' άσπρα σεντόνια, λίγο πριν εγκαταλείψουν το σπιτικό. Ψέματα;"
"Ό,τι αγκαλιάζω δυνατά, μου φαίνεται πως το πνίγω.."
Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009
"μάτια μου,μη βιάζεσαι ... άσε μου το τιμόνι!"
κι εγώ το άφηνα...και το σαπιοκάραβο ταξίδευε,ρίχως ρότα,στο άγριο πέλαγος.
Κι εγώ ήμουν ένας μεθυσμένος μούτσος , που ενώ έβλεπε τις ξερές,ζάρωνε στις κουβέρτες του πλοίου και μετρούσε τ'άστρα!
άγριο το πέλαγος όμως ... αλλά η ειρωνεία είναι πως όσες φορές λες "τοτέ ξανά ταξίδια κινδύνου" τόσες ετοιμάζεις μπόγους με όνειρα και ελπίδα ... αχ... πότε θα βάλει μυαλό ο μεθυσμένος μας μούτσος ???
*καλή σου μέρα και ας ελπίσουμε η next_day να είναι ΥΠΕΡΟΧΟΤΑΤΗ !! Σ'ευχαριστώ που πέρασες
ευτυχία βλέπω βαθιά στον μεθυσμένο μούτσο....είναι όμορφο να αφήνεσαι κι ας ξέρεις ότι θα τσακιστείς....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί γλυκό!
άγριο το πέλαγος όμως ... αλλά η ειρωνεία είναι πως όσες φορές λες "τοτέ ξανά ταξίδια κινδύνου" τόσες ετοιμάζεις μπόγους με όνειρα και ελπίδα ... αχ... πότε θα βάλει μυαλό ο μεθυσμένος μας μούτσος ???
ΑπάντησηΔιαγραφή*καλή σου μέρα και ας ελπίσουμε η next_day να είναι ΥΠΕΡΟΧΟΤΑΤΗ !!
Σ'ευχαριστώ που πέρασες