"Είναι κάτι άνθρωποι, που οι μέρες τους έρχονται και φεύγουν, χωρίς ν' αφήσουν πίσω τους ένα σημάδι. Μια μυρωδιά. Έναν ήχο. Είναι κάτι άνθρωποι σαν τα έπιπλα που τα σκεπάζουν οι νοικοκυραίοι μ' άσπρα σεντόνια, λίγο πριν εγκαταλείψουν το σπιτικό. Ψέματα;"
"Ό,τι αγκαλιάζω δυνατά, μου φαίνεται πως το πνίγω.."
Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011
Μερικοί άνθρωποι δεν προλαβαίνουν ποτέ το ξημέρωμα...
'Αλλοι πάλι περιμένουν καρτερικά το επόμενο..Κάποτε θα ξημερώσει και γι αυτούς.
Τελικά όντως δεν είμαι φυσιολογική...Ούτε όμορφη..Ούτε έξυπνη..Είμαι απλά ονειροπόλα.Και μ αρέσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου