"Ό,τι αγκαλιάζω δυνατά, μου φαίνεται πως το πνίγω.."

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

ΜΝΗΜΗ & ΛΗΘΗ !!

Η μια δίνει στην άλλη ό,τι της περισσεύει,ό,τι της είναι πολύ .
όταν η μνήμη παραφορτωθεί > το περνάει στην λήθη. 
όταν η λήθη έχει το ανεπιθύμητο μέσα της 
(γιατί καμιά φορά δεν αφήνουμε την λήθη να τα καταφάει )
είναι ας πούμε αναμνήσεις , αισθήματα που τα ξεχνάμε για 3 χρόνια και ξαναεμφανίζονται στην λήθη & αυτή τα πετάει στην μνήμη !

ΠΟΣΗ ΖΗΜΙΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΙΑ ????

ΠΡΟΔΟΣΙΑ !

προδοσία ! 
Ο χαρακτήρας μας ή οι συνθήκες ?

προδοσία είναι από τις πιο φοβισμένες λέξεις.
είναι ένστικτο,άρα φύση !
διαφέρει ευτυχώς ως προς τον βαθμό της προδοσίας/δε μπορούμε να σκοτώσουμε τα παιδιά μας για να τιμορήσουμε τον προδότη.
εγώ ως προδοσία έχω συλλάβει την καλύτερη μορφή/Να πάψεις να αγαπάς κάποιον χωρίς να το ξέρει. αυτό είναι η Υψηστης Προδοσία.
ΟΥΤΕ ΚΑΝ Η ΑΠΙΣΤΙΑ.
αυτό είναι εύκολο, είναι πάρα πολύ εύκολο.
μπορεί να απιστείς αλλά να εξακολουθείς να αγαπάς. 
και γιατί να μη του το λέμε ??? Αυτό μοιάζει με εκδίκηση προς τον άλλον . καθαρή . "στο λέω και σε τιμωρώ" .

Κική Δημουλά, Οι λυπημένες φράσεις

 

Με ημέρα αρχίζει η εβδομάδα,
με ημέρα τελειώνει.
Κι η Κυριακή, κόμπος σφιχτός
να μη λυθούν οι εβδομάδες.
Έρχεται πάντα από το ίδιο Σαββατόβραδο
και φέρνει λίγο ύπνο παραπάνω το πρωί
και το θεό, όσο τον δίνουν οι ορθρινές καμπάνες.
Λίγο να σταθείς στ' ανοιχτά παράθυρα
και να κοντοσταθείς σ' αυτά που δεν συμβαίνουν,
περνάει η ώρα.
Δημοτικά τραγούδια απ' τα παράθυρα
ποια γυναί- ποια γυναί- ποια γυναίκα θα σε πάρει,
σιγά σιγά η Κυριακή μεσουρανεί
σαν τρομαγμένη απορία.

Στις γειτονιές
περνάνε γύφτισσες να πω το ριζικό σου,
ποια γυναί- ποια γυναί- ποια γυναίκα θα σε πάρει,
δημοτικά τραγούδια απ' τα παράθυρα, ριζικά.
Πιο πέρα κάποιο ντέφι, έν' αρκουδάκι
δείξε πώς βάζουν πούδρα τα κορίτσια
στον καθρέφτη, πώς γδύνεται η Μονρόε...


Μη γελάς. Βρέθηκε κάποτε νεκρή η Μονρόε.
Με πράγματα που δεν αντέχουν μη γελάς.

Αχ, οι λυπημένες φράσεις, οι λυπημένες λέξεις,
πώς μοιάζουν στους τυφλούς οργανοπαίχτες
στους δρόμους τους εμπορικούς, τις Κυριακές.

Να είχαμε μιαν άνοιξη.
Μη γελάς.
Με πράγματα που δεν υπάρχουν μη γελάς.
Ας λένε τα πουλιά κι οι μυρωδιές στα πλάγια
πως είναι Απρίλης.
Το λένε τα πουλιά κι οι έρωτες των άλλων.
Εμένα μ' εξαπατούνε οι θεοί
κάθε που αλλάζει ο καιρός,
κάθε που δεν αλλάζει.
Μη γελάς.
Έαρ δεν γίνεται
με ρίμες
ήλιοι-Απρίλιοι,
ήλιοι-Απρίλιοι,
ομοιοκατάληκτες στιγμές,
χρόνος χρωμάτων,
στρέμματα φωτός,
χαμομηλιών ανυπομονησία να μυρίσουν.
Δημοτικά τραγούδια απ' τα παράθυρα
ποια γυναί- ποια γυναί- ποια γυναίκα θα σε πάρει,
κι όλα τ' άλλα τρόποι
για να πεθαίνουνε ανώδυνα τα ημερολόγια.

Την Κυριακή τραβάει σε μάκρος
των τραγουδιών η αγωνία
ποια γυναί- ποια γυναί-

Αχ, οι λυπημένες φράσεις, οι λυπημένες λέξεις,
στους δρόμους τους εμπορικούς,
τις Κυριακές τις ανοιξιάτικες.

Από τη συλλογή Το λίγο του κόσμου (1971)

ALLEGORY OR MORE?


 Για σένα ... ;)
 
αλληγορία η [aliγoría] Ο25 : μεταφορική έκφραση, συχνά και ολόκληρο ποιητικό ή πεζό κείμενο, που κρύβει νοήματα διαφορετικά από εκείνα που φαίνεται ότι δηλώνει: Στην «Aποκάλυψη» του Ευαγγελιστή Iωάννη υπάρχουν πολλές αλληγορίες. Ο λαϊκός μύθος είναι μια ~. || ανάλογη παράσταση σε εικαστικό έργο: Πολλά από τα έργα του N. Γύζη είναι αλληγορίες. || (επέκτ., προφ., συνήθ. πληθ.) αοριστολογία, περίπλοκη και ασαφής έκφραση: Mη μιλάς με αλληγορίες, λέγε καθαρά τι εννοείς.
[λόγ. < ελνστ. ἀλληγορία]
-πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή .
-το τραγούδι που λέει το κουδούνι όταν ανοίγει και μπαίνει ένας αγαπήμενος.
-πες μου ενα ακριβό στολίδι .
-μμμ...τις πολύχρωμες αφίσες και τα κάδρα στο δωμάτιο μου
-ομορφη βραδιά απόψε. Σε λίγο θα ξημερώσει.κοίτα τα ζευγάρια απέναντι !κοιτάνε το φεγγάρι και ονειρεύονται !
-Σε λίγο θα ξημερώσει ... Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι . Και ξαγρυπνούν.Κοιτάζουν το φεγγάρι και ονειρεύονται ... Κι ονειρεύονται ... ονειρεύονται και ελπίζουν ...

"_πέρασα να σου πω μια καλησπέρα "



- Άκου... αν και ξέρω πως ό,τι κι αν πω στον αερά θα πάει ! 
Ένα παιχνίδι είναι ο έρωτας . Κι εσύ δεν το έμαθες ακόμη .
ΜΗΝ ΤΑ ΔΙΝΕΙΣ ΟΛΑ .
Άφησέ τη να χτυπά την πόρτα σου . Αν την ανοίξεις φόρα βία , με την πρώτη , θα μπει στην ψυχή σου , θα σεργιανίσει λίγο και θα φύγει . Μα τι σου λέω εγώ τώρα η έξυπνη . Αν είχε γνώση και πείρα η νιότη , τότε θα κυκλοφορούσανε τέρατα σ'αυτόν τον κόσμο. Πήγαινε μωρέ διάολε , άρπαξε την και δώστης ένα δυνατό φιλί στο στόμα. Τί καθεσαι εδώ και χάνεις την ώρα σου ? άντε μωρέ ! τί λες πως είναι ζωή ? ένα λουλούδι , μια δροσιά , ένα τραγούδι .
Μη με κοιτάς .... θέλει βουτιά ο έρωτας !

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

ζ-ω



Σήμερα ΖΩ !
ξέρεις πόσο σπουδαίο είναι αυτό ; 
ΤΩΡΑ είμαστε μαζί!
Σου σφίγγω τα χέρια , σε κοιτάζω κατάματα.
ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΜΑΡΑΙΝΕΤΑΙ .
Μην αφήνεις τη ζωή να χάνεται σαν την άμμο μέσα από τα δάκτυλα σου .
ΖΗΣΕΕΕΕ ... ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ? ΖΗΣΕ !
Μη βάζεις το σήμερα ανέχυρο σ'αυτό που εννοούνε μερικοί μουζλιασμένοι Αύριο .
Το ΣΗΜΕΡΑ είναι σικό σου, φίλε . Αγάπησέ το !

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011


θέλω να την κάνω μέσα σ' ένα σκαραβαίο.
Ταξίδι παντού και πουθενά.

Να μη με νοιάζει τίποτα.
Να μη με νοιάζει κανένας.

Μόνη και μαζί του.
Για όσο...

*φωτογραφία από 28/01/2010

"ο χωρισμός θυμήσου είναι χειμωνανθός..."



 ΑΝ ερθεις ΜΗΝ αργεις

Εγώ σ' ευχαριστώ & ας πνιγώ για το καλό σου



για να καταλαβεις αν αγαπας καποιον 
πρεπει να κανεις το τεστ της απωλειας.

αν κλαις οταν σκεφτεις οτι τον χανεις.
 
εφτιαξα ολοκληρο σκηνικο στο μυαλο μου. 
οτι κατι παθαινεις,οτι φευγεις στο εξωτερικο,
οτι ξαφνικα με μισεις και δε μου ξαναμιλας 
οτι οτι οτι.
πιεστηκα,σκεφτηκα παιδακια στην αφρικη που πεινανε,ζωα που τα βασανιζουν, τσιμπισα το χερι μου μεχρι να ματωσει αλλα τιποτα.
 
αρα δε σ'αγαπαω

οταν εφυγες πραγματικα σταματησα να γραφω γιατι το μελανι διαλυοταν απ τα δακρυα
αρα?
 
αρα σ'αγαπαω

πουφφφφ.δε ξερω
μαλλον δε μπορουσα να πιστεψω οτι οντως υπηρχε περιπτωση να φυγεις

*δε κλαις ποτε οταν εισαι σιγουρος


να ντυνεσαι ζεστα και να προσεχεις.


κυκλοφορουν πολλοι καριοληδες εκει εξω

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

-να σου πω.
-έλα!
-ώρες ώρες με κανεις και νιωθω σκατα.
-εγω?
-ναι εσύ.
-γιατι? γαμωτο, δε θελω να το κάνω αυτό.
-θυμώνω  που δεν εχω κατι παραπανω να σου δειξω.
Ξερεις Ολα Οσα Αγαπαω
-χε.χε… έχω πολλά να μάθω ακόμη.
-μ’ αρέσει έτσι όπως ακούγεται η φωνη σου στο τηλεφωνο .

θυμάμαι όταν φορούσα το καινούριο κραγιόν 

&
εσύ έλεγες ότι είμαι όμορφη 

γελούσα με το κόκκινο χρώμα που άφηνα στα μάγουλά σου ./

Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011



Δεν είναι αγάπη, δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε,
είναι σου λέω πανικός,
ένας μικρός Τιτανικός
και θα 'ναι θαύμα αν σωθούμε