"Ό,τι αγκαλιάζω δυνατά, μου φαίνεται πως το πνίγω.."

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Ο χαμένος ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ είναι εδώ ...



...  Αρχίσαμε με μια λέξη που να μην χωράει τον ουρανό ...


Όσο αξίζει μια γρατζουνιά απ' την ανάσα σου δεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωής
γυναίκα αν έχω κάνει λάθος συγχώρα με γυναίκα αν είμαι σωστός μη μου το πεις ...

Μερικές φορές θέλουμε να παγώσουμε τον χρόνο,να παγώσουμε τον νου να μην θυμάται να μην καταλαβαίνει .
Δύσκολο να χάνεις αυτό που αγαπάς .ό,τι κ αν είναι αυτό!
Ειδικά όταν είναι η μαμά σου ...
Εύκολο να το λες .ΔΥΣΚΟΛΟ να το καταλάβεις .
εάν έχεις ζήσει παρόμοιες καταστάσεις νιώθεις όλη την πίκρα κ τον πόνο που σου προκαλεί!
Δεν θες λύπηση από κανέναν.όχι βέβαια!το μόνο που θες είναι αγκαλιές από άτομα που σ'αγαπάνε και δεν θα σε αφήσουν ποτέ .ποτέ!

Ο θάνατος πόρνη, και η ζωή και τι άλλο; Πες μου τι άλλο?

«Μαμά». Αρκεί και μόνον η λέξη. Το άνοιγμα, το κλείσιμο των χειλιών.
Πόσες φορές, πες μου πόσες φορές; Σαν φιλί ή σαν σφύριγμα; Τρένο που δεν φαίνεται, στόμα που δεν υπάρχει, χείλη που τρεμοπαίζουν μόνα τους, μα, μα, μα, μα, μα.
9 μήνες δεν φθάνουν. Μια ζωή δεν φθάνει. Χρειάζεται ο θάνατος που ως πόρνη όλα, μα όλα τα χωρά.
«Μα μα»
Μητέρα, πόσο σε αγαπώ! Θέλω να κόψω τα χέρια σου και τα πόδια σου, για να χωράτε μέσα στην καρδιά μου...
Τίποτα δεν γεννιέται, τίποτα δεν πεθαίνει...
γέλα όμως.το ξέρω υποφέρεις αλλά γέλα ...


«Όταν κοιμήθηκα, δεν είχα πια εφιάλτες, η νύχτα με τύλιξε σαν δέρμα. Ήμουν καλά».
γιατί είχα κοντά μου και ΕΣΕΝΑ αν και δεν σε έβλεπα πια ...
Θα ξαναβρεθούμε κάποτε.

& να ξέρεις πως οι φίλοι υπάρχουν ....

Οι φίλοι είναι σαν τ' αστέρια
μπορεί να μην τους βλέπεις πάντα
αλλά ξέρεις ότι είναι εκέι για σένα!

Γι' αυτό αν ποτέ νοιώσεις μόνος
κοίταξε ψηλά στον ουρανό
κι αν θέλεις να σου φύγει ο πόνος
κάνε για σένα κάτι καλό!

Σαν κομμάτια από πάζλ είναι οι φίλοι
αν χαθεί έστω κ' ένα μικρό
το πάζλ θα 'ναι για πάντα ατέλειωτο!...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου