ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΕΠΟΝ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΑΝ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟ ΚΟΥΤΑΒΙ ...
(Τί είναι πρέπον και τι δεν είναι δεν το ξεκαθάρισα απόλυτα στον βίο μου...με έπιανε μια σκοτοδίνη)
Πάντως δεν έτρεξα ποτέ πίσω από κάνέναν σαν πεινασμένο κουτάβι(ή μήπως έτρεξα?)Ούτε γάβγιζα σ'όσους με πλησίαζαν (αυτό ειναι σίγουρο).Άσχετα με τις προθέσεις τους,που τις περισσότερες φορές τις υποψιαζόμουν, καθόμουν εκεί , σ'ένα σκαλοπάτι και κουνούσα φιλικά την ουρά.
(Βρε,μπας και την παρακουνούσα;λες;)
Στο ότι δεν έτρεξες πίσω από κανέναν σου βγάζω το καπέλο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως όμως μερικές φορές να πρέπει να γαβγίζουμε και λίγο..
Βοηθάει νομίζω να εξωτερικεύσουμε αυτά που νιώθουμε, πριν καταλήξουν να μας πνίξουν...
Καλή σου νύχτα...
συμφωνώ απόλυτα...μάλλον πρέπει να αρχίζω να γαβγίζω ... και γιατί όχι;ίσως πρέπει να δαγκώνω κιόλας ...(σε αυτούς που με πνίγουν...)
ΑπάντησηΔιαγραφή* σε ευχαριστώ που πέρασες...καλή σου μέρα