"Είναι κάτι άνθρωποι, που οι μέρες τους έρχονται και φεύγουν, χωρίς ν' αφήσουν πίσω τους ένα σημάδι. Μια μυρωδιά. Έναν ήχο. Είναι κάτι άνθρωποι σαν τα έπιπλα που τα σκεπάζουν οι νοικοκυραίοι μ' άσπρα σεντόνια, λίγο πριν εγκαταλείψουν το σπιτικό. Ψέματα;"
"Ό,τι αγκαλιάζω δυνατά, μου φαίνεται πως το πνίγω.."
Κυριακή 18 Ιουλίου 2010
θεσσσσ/
θες...
Με δύναμη, με λαχτάρα, με αγριάδα.
Με θυμό, με οργή, με αθωότητα.
Να πνίξεις τη σιωπή μου και να μου δώσεις λόγο να φωνάξω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου