ΠΑΝΤΑ ως το κόκαλο αγαπούσα ως της ψυχής μου τον βυθό /

Δώδεκα και μισή.
Γρήγορα πέρασε η ώρα απ’ της εννιά που άναψα την λάμπα,και κάθισα εδώ.
Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,και χωρίς να μιλώ.
Με ποιόνα να μιλήσω κατάμονη μέσα στο σπίτι αυτό.
Σου γράφω ασταμάτητα...
Γεμίζω με μανία άπειρες σελίδες, μετά τα σκίζω, μετά πάλι και πάλι.
Θέλω να σου τάξω τα πάντα κι έπειτα να τα πάρω όλα πίσω.
Απομακρύνομαι από τον κόσμο και σου γράφω.
Σου γράφω για να μην ξεχνάς πως σ' αγαπώ...
Κάθομαι και περιμένω στη σιωπή...
Αν μπορεί κάτι να βγει...
Αν έχει κάτι να μου πει... Μια φωνή... Οτιδήποτε.
Τίποτα...
Και που είμαι εδώ, και που δεν είμαι, το ίδιο πράγμα.
Καλοκαίρι έξω, χειμώνας μέσα.
Ότι κι αν πω, όσα κι αν πω χαμένα πάνε...
Πληγώνονται οι λέξεις και τα συναισθήματα. Και πάλι σωπαίνουν.
Όλα...
Οι ώρες περνούν, σα μικρά παιδιά τρέχουν στην αγκαλιά του παρελθόντος, όπως κάποτε έτρεχες κι εσύ σε μένα...
Σα μικρό παιδί...
Ξέρεις... Δεν αξίζω τα φτερά. Αν δεν μπορώ να σ' αγκαλιάζω με αυτά, ειν' άχρηστα. 
Δεν έχεις καταλάβει... Ούτε κι εγώ. 
Αλλά ήθελα πάντα να είμαι εδώ. 
Εδώ. Όχι εκεί.
αν θυμάσαι, κάποτε είχες καθήσει πλάι μου. Κι είχα δει τ' Αστέρι μου από κοντά. Αγκάλιασα τη λάμψη και το σκοτάδι του. Προσπάθησα. Προσπαθώ. Το θέλησα. Το θέλω. Είδα. Ξέρω τι είδα. 
Το αληθινό σου είναι τόσο φτιαγμένο απ' όνειρο και λευκό.
 
Πφφ πάλι γράφω... Και τι σημασία έχει μου λες ότι λέω...

Αφού έτσι κι αλλιώς...
Είναι απλά συναισθήματα.
Είναι απλά μουσική.
Είναι απλά λόγια.
Κι εγώ χειρότερη από κάθε προσδοκία...


Και αν κάτσω πάλι για να γράψω και νοσταλγίσω τα παλιά...
Μήπως πρόκειται τώρα κάτι να αλλάξει ή μήπως εγώ θα νιώσω διαφορετικά...
Ή μήπως αύριο ξυπνήσω και όλα θα μου φαντάζουν φωτεινά...
Μήπως θα 'χει φύγει μακριά το γκρίζο
Έγινα ματαιόδοξη γι' άλλη μια φορά...
Δεν περιμένω τίποτα...
Απλά ήθελα κάπου να γράψω...
Και το χαρτί το φοβάμαι πια...

Δώδεκα κ μισή...πώς πέρασε η ώρα
Δώδεκα κ μισή...πώς πέρασαν τα χρόνια...



***********Το κείμενο αφιερώνεται Σ'ΕΚΕΙΝΟΥΣ που έχουν ξεχάσει τι θα πει άγγιγμα, αφή, ανάσα, επαφή. Τι σημαίνει ακουμπάω, αναστενάζω, βλέπω, κοιτάω.
Που δεν θέλουν να κάνουν μια κίνηση για να νιώσουν το κοντά, το μαζί. Που ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ να ρισκάρουν, να μάθουν, να εξερευνήσουν, να βουτήξουν, να πετάξουν, να τυλίξουν τα χέρια τους γύρω από ένα κορμί.
Να βάλουν τα χείλη τους πάνω σε άλλα χείλη, να δώσουν χάδι. Αληθινό. Τρεμουλιαστό. Να θυμηθούν τι είναι ρίγος. Πραγματικός παλμός. Να σηκωθούν και να αναπνεύσουν...