-Το τετράδιο της Αλκιόνης-

•  Ίσως...ίσως κάποτε να βρεθούμε πάλι κάπου μαζί, να τα πίνουμε και να τα λέμε...Ίσως...
• Χρειάστηκαν τόσα χρόνια να περπατήσω στη βροχή για να καταλάβω επιτέλους, πως παντα πίσω από τα μαύρα σύννεφα, κρύβεται ένας ήλιος λαμπερός...
• Σε νοσταλγώ..Μου'ρχεται πότε πότε το άρωμα της ψυχής σου και νομίζω πως έφτασε η άνοιξη...
• Δεν είναι πια η ζωή μου μια πορεία προς την έρημο..Ξαφνικά η έρημος γέμισε κόκκινα τριαντάφυλλα..Ξαφνικά οι μέρες μου γέμισαν ήλιο...Ξαφνικά οι νύχτες μου γέμισαν δίδυμα φεγγάρια..Για κοίτα φίλε μου πως αλλάζει ο τροχός...
• Μπορεί να είναι άδεια τα σακια των ονείρων μου..όμως εγώ τα χρειάζομαι...έστω και φουσκωμένα με αέρα εγώ τα χρειάζομαι...
• Τι ψάχνω;...Στην ουσία τίποτα.Φουμάρω...Ισως ίσως ψάχνω κάποιον να βάλλει λίγη μουσική στα βήματά μου..κάποιον να με κάνει να μ'αρέσω όταν κόλώνω...
• Δεν έχω τόση ανάγκη να σε βλέπω...προτιμώ να σε ονειρεύομαι...
• Βρε πότε θα μάθεις να περπατάς στις ανθρώπινες ψυχές χωρίς να τις ματώνεις;